«Լուրերից Դուրս» հերթական մտորումներ.....
Կան բառակապակցություններ որոնք կարծես մեր վրա են ձևված ու կարված՝ բազմաչարչար, տառապյալ, հալածյալ ու այսպես շարունակ, անգամ Աստծո մոտ հերթում ենք ուշացել՝ միայն «Քարերի երկիր Հայաստանը» ամեն ինչ բացատրում է, միգու՞ցե սթափվելու ժամանակն է, միգու՞ցե պետք է մտածել հերթական ճակատամարտից առաջ, այլապես Ավարայրից հետո ստանում ենք պարսկական ասպատակություն, Սարդարապատից հետո ստորագրում ենք Ալեքսանդրապոլի ու Կարսի պայմանագրեր, Արցախյան առաջին պատերազմից հետո ստանում նոյեմբերի 9-ը։ Ընդանրապես որն է մեր պատմության ընթացքում տարած այն հաղթանակը որից հետո մենք վայելել ենք վերջինիս արդյունքը։ Ընդանրապես մեր որ ընտրությունն է եղել արդարացված ու ճշմարիտ՝ Քրիստոնեության ընունումը՞, Բյուզանդիայի հետ բարեկամությունը ի վնաս հարևան Պարսկաստանի, Կիլիկիայի հայկական թաքավորությունը կործանվեց Խաչակրաց արծավանքների ընթացքում օգնելով եվրոպացի ասպետներին ու աստիճանաբար մաշվելով։ Երիտթուրքերի հետ գահընկեց արինք Համիդին ու՞՞՞՞
Ինտելեկտուալ ու քաղաքակիրթ, տաղանդավոր ու հաջողակ, արարիչ ու աշխատասեր՝ այս բառերը նույնպես կարծես մեզ համար են գրված ու ձևված, բա երբ ենք սկսելու մտածել.....
